Een nieuw jaar

Alles op zijn tijd…

Weer een jaar voorbij, tijd om terug te blikken en goede voornemens te maken!

Goede voornemens? Daar deed ik toch nooit aan? Dat zou impliceren dat ik niet al perfect was zoals ik was – mijn nieuwjaars grap van 3 jaar geleden en tegelijkertijd een stevige affirmatie. Sindsdien is er echter zo veel veranderd dat ik het soms bijna niet kan geloven. Waar ik de afgelopen jaren vooral bezig was mezelf zo veel mogelijk te ontwikkelen, voelde ik vorig jaar vooral dankbaarheid voor hoe ver ik al was gegroeid. Langzaam kwam er steeds meer rust in mij, mijn pad en mijn omgeving.

Ook dit jaar is er weer ontzettend veel moois gebeurd. Er kwamen mooie mensen op mijn pad waar ik veel van heb geleerd. Ondertussen groeide ik door en volgde mijn pad vol vertrouwen dat alles gaat zoals het moet gaan en dat alles zich aandient als het daar tijd voor is. Waar ik dreigde te ontsporen, stuurde ik bij, ik verwerkte wat er te verwerken viel en ik vond rust waar dat nodig was. 

In die rust kwam er halverwege dit jaar een prachtig persoon (opnieuw) op mijn pad. Waar ik haar bij onze eerste ontmoeting, op een feestje twee jaar eerder, op een totaal onbereikbaar voetstuk had geplaatst voelde het nu alsof we op hetzelfde niveau waren. Zij voelde dat ook, uitte dat ook en dit was voor mij de ultieme bevestiging van mijn groei, de laatste bevestiging die ik nog nodig had.

Samen zijn we gaan ontdekken wat er mocht ontstaan tussen ons en het was mooier dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Alles, maar dan ook echt alles tussen ons, voelt goed. Langzaam bouwden we op, stuurden we bij en praatten we over alles wat er in ons speelde. De laatste restjes bindingsangst werden overwonnen en nieuwe processen dienden zich aan omdat ik nog nooit zo ver met iemand was gekomen sinds 2018.

Op onbekend terrein zitten nieuwe uitdagingen, maar in die uitdagingen zit ook de groei… dus ook die gingen we samen aan. 

Nu een half jaar verder, aan het begin van 2025, zitten we op het punt dat we langzaam onze gezinnen, familie en vrienden er bij gaan betrekken en ook dat brengt weer nieuwe processen op gang. Een weekendje meedraaien in haar gezin sloeg bij mij in als een bom. Het maakte me bewust van hoe lang ik mijn eigen gezin in de overlevingsstand heb laten lopen. Het liep goed genoeg – dacht ik, alles rolde wel, ik kon aan mijzelf werken en ondertussen de kinderen in leven houden. Maar meer dan dat was het ook niet. Ik was niet het voorbeeld dat ik ze mee wil geven.

Dat was echter niet het enige wat mij duidelijk werd, het bleek uiteindelijk onderdeel van een groter probleem. Ik blokkeer nog ergens! In korte tijd diende het zich op diverse manieren aan en werd ik mij er van bewust dat alles om hetzelfde draait: ik kijk niet vooruit! Ik besef me dat ik me jarenlang niet bezig heb gehouden met een toekomst, omdat ik mezelf er van had overtuigd dat die er toch niet was. 

Maar waar komt die overtuiging vandaan? Waarschijnlijk deels omdat ik met jarenlange stress en burn-outs mijn lichaam fysiek flink op zijn donder heb gegeven, ik heb in mijn slechtste jaren de raarste dingen gemankeerd. Daarbovenop maakte ik mezelf wijs, vanuit mijn depressieve gedachten, dat die schade waarschijnlijk ook ten koste was gegaan van de lengte van mijn leven. Wat ook niet hielp was dat mijn leven, nu mijn ideaalbeeld van “een gelukkig gezin” na twee scheidingen totaal onhaalbaar was geworden, eigenlijk geen doel meer had. 

Zodoende leefde ik er op los en werkte aan mezelf, niet verder vooruitkijkend dan 2 weken zodat mijn agenda vol zat met leuke dingen. Achteraf was dat ook weer een overlevingsstrategie, eentje die nodig was om op het punt te komen dat deze twee hardnekkige overtuigingen mij totaal niet meer dienen. Een besef waar ruimte voor was doordat ik mijn oorspronkelijke doel kon loslaten. Een besef dat werd getriggerd door iemand die mij deed inzien dat er wel degelijk een toekomst is.

Alles komt als het daar tijd voor is. Ik zou er ondertussen een boek over kunnen schrijven.

De lijst met “goede voornemens” voor komend jaar is dit keer dus lang! Er gaat veel veranderen, ik voel het aan alles. Mijn gezin, mijn gezondheid, mijn relaties, mijn werk, alles kan alleen maar mooier en leuker worden nu ik weer vooruit kan kijken. Dankbaar voor wat 2024 me heeft gebracht, kijk ik nieuwsgierig en vol vertrouwen uit naar 2025!